Teerosen und Polyantha-Rosen

 

Im Jahr 1868 bringt die Rosenzucht von Jean Baptiste Guillot aus Lyon die neue Varietät „La France“ hervor. Durch die Kreuzung von Remontant- und Teerosen wird sie zum stilgebenden Exemplar für eine neue Rosensektion: Die Teehybriden. Es handelt sich hier um die erste Rose, die als moderne Rose bezeichnet wird: Ihre Merkmale behaupten sich fast konkurrenzlos vom Ende des 19. Jahrhunderts bis in die 1980er Jahre. Dadurch verdrängt sie die Diversität, die durch die anderen Arten entstanden war.

Die einzige Rose, die noch in Konkurrenz zur „La France“ steht, ist die Polyantha-Rose. Diese derselben Rosenzucht entstammende Gattung geht 1873 aus der Varietät „Paquerette“ hervor.

Die Teehybriden stellen für lange Zeit das Sinnbild der Rose dar. Ihre Knospen, die von widerstandsfähigen Ästchen getragen werden, sind formvollendet. Die leuchtenden Farben werden ab 1900 mit einem flammenden Gelb und allen erdenklichen Orangetönen immer vielfältiger. Sie fanden in erster Linie als Schnittblume Verwendung.

Zum Schmuck der Gärten werden jedoch dank ihres Blütenreichtums die Polyantha-Rosen und ihre Abkömmlinge, die Floribunda- und die Grandiflora-Rosen bevorzugt

Le Ibride di Tea e le Polianta

 

Nel 1868, il rosicoltore lionese Jean-Baptiste Guillot crea la varietà “La Francia”. La mescolanza fra le caratteristiche delle Ibride rifiorenti e delle Tea dà origine a una nuova famiglia di rose: le Ibride di Tea. È la prima rosa cosiddetta moderna le cui caratteristiche si impongono quasi senza concorrenza dalla fine del XIX secolo fino agli anni 80. Essa elimina così la diversità introdotta dalle altre famiglie.

Solo le Polianta derivanti dalla varietà “Paquerette”, ottenute dal medesimo rosicoltore nel 1873 saranno in grado di rivaleggiare con questo primato.

Le Ibride di Tea rappresentarono a lungo la quintessenza della rosa. I loro boccioli, eretti su steli rigidi, presentano una forma perfetta e, a partire dal 1900, ai loro colori scintillanti si aggiunsero il giallo sfavillante e tutta la gamma dell’arancio. Sono state particolarmente utilizzate per i bouquet.

Per la decorazione dei giardini si è preferito utilizzare le Polianta e le loro discendenti, le Floribunda e le Grandiflora.

Kruisingen tussen Thee- en Polyantha-rozen

 

 

In 1868 komt de rozenkweker Jean Baptiste Guillot uit Lyon met de variëteit ‘La France’. Hij brengt daarmee de eigenschappen van de doorbloeiende ‘Hybride-‘ en ‘Theerozen’ samen, wat het model wordt voor een nieuwe rozenfamilie: de ‘Hybride theerozen’. Het gaat om de eerste zogenaamde moderne roos, met eigenschappen die zonder noemenswaardige concurrentie van het einde van de negentiende eeuw tot de jaren tachtig van de twintigste eeuw bepalend zijn. Daarmee wordt de diversiteit van de andere rozenfamilies buitenspel gezet.
Alleen de Polyantha’s van de variëteit ‘Paquerette’, in 1873 door de zelfde rozenkweker gekweekt, kan de concurrentie met deze overmacht aan.
De ‘Hybride theerozen’ zullen lange tijd de kwintessens van de roos vormen. Hun knoppen, die op stevige twijgen staan, hebben een perfecte vorm en hun luisterrijke kleurschakeringen breiden zich vanaf negentienhonderd uit van vlammend geel tot het hele palet aan oranje kleuren. Ze worden vooral gebruikt als snijbloemen.
In tuinen is vooral de enorme bloemenweelde van de Polyantha en hun afstammelingen de ‘Floribunda-’ en de ‘Grandiflora-rozen’ populair.

Le jardin remarquable de l’abbaye de Valsaintes à Simiane la Rotonde en Haute Provence – Stage de jardinage et permaculture – Visite incontournable en Luberon, – Visite en famille en Luberon- Visite en famille en Provence.